Saga sem Simad sæfari samdi, skemmtilega skælbrosandi, af gefnu tilefni

Simbad sæfari sigldi skipi sínu Sæfara suður sægrænt Svartahaf. Sæfarinn stórfenglegi sýndi snilld sína, sífellt sleikjandi stórbrotna síbylgjuna. Storkandi sortanum, sigldi sterkur sjómaðurinn staðfastur stefnandi sifellt suður skelfilegt Svartahaf. Stökkvandi sædjöflar stinnir, sterkir, svignuðu svekktir, sárgramir, sökkvandi. Steikjandi sól sást skælbrosandi sleikja sótsvört skuggaleg ský. Skipstjórinn sjóndapri svolgrandi Stolisnæja, stefndi staðfastur suður, syngjandi síkátur stefið, Sigurður sjómaður. Spyrjandi Suðrið sæla stöðugt stórra spurninga. Suðrið sæla svaraði spurningum sjóarans svolítið stuttlega, stamandi, stynjandi. Stop! Stans! Stop! Skrokkurinn stóri sigldi samt staðfastur, stefnandi sjóaður suður, slóttugt Svartahaf. Sagan sýnir Simbað sæfara stálhraustan sjómann stöðugt sigrandi.

Framhald síðar.