Húsnæðismál eru herskylda láglaunamannsins

Ástandið í húsnæðismálum á Íslandi er náttúrulega mjög slæmt og hefur verið lengi og ég tala nú ekki um leigumarkaðinn. Fólk á hreinlega ekki fyrir leigunni því fólk á leigumarkaði er yfirleitt efnaminna fólk. Og svo unga fólkið sem tekið hefur allt of há lán þannig að í sumum tilfellum er markaðsvirði íbúðarhúsnæðis sem það hefur fest kaup á lægra en lánin sem hvíla á því. Þessu er öðruvísi farið t.d. á Norðurlöndum og "venjulegt launafólk" hefur efni á að búa sæmilega og á ekki á hættu að vera hent út hvenær sem er, sem því miður er oft raunin hér á Íslandi. Stefán Ingólfsson heitinn vinur minn, verkfræðingur,en hann lét mikið til sín taka í húsnæðismálum, sagði eitt sinn að kostnaður vegna húsnæðis mætti ekki nema meiru en 25% af ráðstöfunartekjum viðkomandi. Ég er ansi hræddur um að víða sé pottur brotinn hvað það varðar. Gott hjá Hlíf að hreyfa við þessu máli.

Lágmarkslaun duga ekki fyrir húsaleigu

Athugasemdir

[GústaSig, 5.11.2007 kl. 20:35]

Gott og innlegg hjá þér félagi

kveðja
aðdáandi