Rammgöldróttir

Sumir Þjóðverjar eru náttúrulega rammgöldróttir. Ég hef séð hvernig þeir hafa galdrað burtu sykurmola og brauðhleifa á hótelum, þegar þeir hafa verið á ferðinni um landið okkar. Það er ekkert skrýtið að þeir sækji í Strandagaldur, sem er öðrum göldrum meiri. Þar geta þeir aukið verulega við kunnáttu sína í þessum fræðum.

Þjóðverjar sækja í galdur

Athugasemdir

[Kreppumaður, 28.9.2008 kl. 11:59]

Ég vildi að ég væri á Ströndum núna, eða bara einhversstaðar á helvítis Íslandi.  Jafnvel þótt að það ætti að fara að henda mér á bál vegna galdrakunnáttu.  Þá væri þó alla veganna eitthvað að gerast hjá mér...

[Kristbergur O Pétursson, 28.9.2008 kl. 12:17]

Sniðugt hjá Strandamönnum að rækta þessa arfleifð. Þetta er þeirra arfleifð umfram aðra landsmenn enda geisaði svæsin galdratrú fyrir vestan forðum daga. Eru til margar ítarlegar samtímaheimildir úr málsskjölum og er ljóst að margir fóru saklausir á bálköstinn því ekki batnaði kerlingunni verkurinn í síðunni eftir að galdrahundurinn var brenndur. Ég heyrði útvarpserindi um þessi mál nýlega og voru tiltekin ýmis dæmi um þetta. Hitt er alveg ljóst að galdratrú var alla tíð sterk hér og eimdi lengi eftir af henni. Því var almennt trúað að Bólu-Hjálmar væri ákvæðaskáld og hann virðist hafa trúað því sjálfur. Það kemur fram í athugasemdum hans við ýmsa kviðlinga sína og kvæði. Fólk var hrætt við hann. Einu sinni var honum boðið til baðstofu þar sem sátu vinnuhjúin. Þau tíndust þá út eitt af öðru skjálfandi á beinunum af hræðslu við örvasa gamalmennið.