Get ekki hætt í bankanum af því að ég er ómissandi

Megininnhald bréfs Eiríks Guðnasonar til forsætisráðherra er að mínum dómi þetta: Ég ætla ekki að hætta því ef ég hætti þá fer allt í vitleysu í bankanum. Talandi um sjálfsálit!!!!!! Eiríkur virðist ekki þekkja orðtiltækið: Maður kemur í manns stað. Ég þarf ekki að ganga til nokkurra starfslokaviðræðna, því að ég er búinn að öðlast fullt af réttindum vegna starfa minna í bankanum og fæ þess vegna glás af peningum þegar ég hætti. Að lokum er tónninn í bréfinu sá að Eiríki finnst að hann geti setið eins lengi í stól bankastjóra Seðlabankans og hann sjálfur kýs. Þetta kallast hroki á góðri íslensku. Það er líka ansi mikill Davíðsfnykur af bréfinu. Þessir menn líta á sjálfa sig sem æðri íslenskum stjórnvöldum. Íslenska þjóðin gapir af undrun og hneykslan yfir framferði þessara manna og það gerir umheimurinn líka, eins og fram hefur komið margoft. Svo sjást þeir aldrei í fjölmiðlum og þurfa ekki að svara fyrir neitt. Þetta er óforskammað af þessum mönnum að koma svona fram (á feitum launum frá ríkinu (okkur), og verður lengi í minnum haft. 

Bréf bankastjóranna birt