Sovét, Paragvæ, Reykjavík

Sovét, Paragvæ, Reykjavík. Sovét, Paragvæ, Reykjavík. Sovét, Paragvæ, Reykjavík. Sovét, Paragvæ, Reykjavík. Sovét, Paragvæ, Reykjavík. Sovét, Paragvæ, Reykjavík. Sovét, Paragvæ, Reykjavík. Sovét, Paragvæ, Reykjavík. Sovét, Paragvæ, Reykjavík. Sovét, Paragvæ, Reykjavík. Sovét, Paragvæ, Reykjavík. Sovét, Paragvæ, Reykjavík. Sovét, Paragvæ, Reykjavík. Sovét, Paragvæ, Reykjavík. Sovét, Paragvæ, Reykjavík. Sovét, Paragvæ, Reykjavík. Sovét, Paragvæ, Reykjavík. Sovét, Paragvæ, Reykjavík. Sovét, Paragvæ, Reykjavík. Sovét, Paragvæ, Reykjavík. Sovét, Paragvæ, Reykjavík. Sovét, Paragvæ, Reykjavík. Sovét, Paragvæ, Reykjavík. Sovét, Paragvæ, Reykjavík. Sovét, Paragvæ, Reykjavík. Sovét, Paragvæ, Reykjavík. Sovét, Paragvæ, Reykjavík. Sovét, Paragvæ, Reykjavík. Sovét, Paragvæ, Reykjavík. Sovét, Paragvæ, Reykjavík. Sovét, Paragvæ, Reykjavík. Sovét, Paragvæ, Reykjavík. Og Ólafur reið með björgum fram. Villir hann, stillir hann.

Glerglugginn góði og lífið

Það er kannski tímabært að við Íslendingar breytum hefðbundnu útliti kistunnar sem við erum lögð í þegar lífsandann þverr. Glerglugginn á kistunni í þessu tilfelli bjargaði greinilega lífi gamla mannsins í Chile og væri hann nú á öðrum vegum ef hans hefði ekki notið við. Ég man eftir umræðu í gamla daga þar sem sumir vildu að ef þeir væru álitnir látnir yrði skorið á slagæðar svo öruggt væri að þeir yrðu ekki kviksettir. Því miður eru til sögur af því að svo hafi einmitt verið tilfellið í einhver skipti hér á Íslandi og sjálfsagt víðar. Já já, það er að mörgu að huga kæru vinir.

Vaknaði í eigin kistulagningu

Rúnkaramót í Danmörku

Jæja kæru vinir. Það er nú orðið ansi langt síðan ég hef bloggað enda verið ansi upptekinn. En þegar maður sér svona frétt hendir maður frá sér öllu öðru og verður að leggja orð í Berg, ég meina orð í belg. Það var mikið að Danir gera eitthvað af viti en líklegast er þó að aukin áhrif Íslendinga í Danaveldi hafi orðið til þess að þessi hugmynd er komin á koppinn. Ekki get ég lofað neinu um það hvort bloggið verður reglulegt hjá mér á næstunni því nú taka við strangar æfingar með tilliti til mótsins í maí því auðvitað viljum við sýna nýjustu nýlenduþjóðinni okkar hverjir eru bestir enda löng hefð fyrir þessari göfugu íþrótt hér á ísaköldu landi. Ég er stífur á því að taka þátt og verð því miður að þjóta núna, því ég er að fara á æfingu. Það er mjög áríðandi. Ég lofa ykkur svo að fylgjast með hvernig gengur en auðvitað er mér í lófa lagt að geyma trompin og leynivopnið upp í erminni. Sem sagt: Rúnk rúnk á meðan.

Danmerkurmót í sjálfsfróun